İlk Çağ'da Bilim

İlk Çağ’da Bilim

Tarih öncesi devirlerden itibaren insanların gündelik ihtiyaçlarını karşılamaya çalışırken elde ettiği bilgi sonraki dönemlerde bilime kaynaklık etmiştir. Gözlem ve tecrübe ile elde edilen bu bilgiler astronomi, coğrafya ve tıp gibi bilimlerin doğmasını sağlamıştır.

İnsan var olduğu andan itibaren çevresini gözlemlemeye çalışmıştır. Üretim ekonomisine geçilip tarım ile uğraşmaya başlayan insanlar mevsimleri bilmek zorundadır. Gökyüzündeki doğa olaylarını gözlemleyen insanoğlu astronomide hızla gelişmiş ve takvim yapmıştır. Astronominin gelişmesi matematik, fizik ve kimyanında gelişimini tetiklemiştir.

Mezopotamya uygarlıkları ziggurat adı verilen tapınakları sayesinde gözlem yapmışlardır. Ay ve Güneş tutulmalarını hesaplayan Mezopotamyalılar; Merkür, Venüs, Mars, Jüpiter, Satürn gibi gezegenleri de biliyorlardı. Ayrıca bir yılın uzunluğunu bugünkü hesaba göre sadece 4,5 dakikalık bir hata ile bulmuşlar ve bu birikimleriyle takvim yapmışlardır. (ilk güneş takvimi)

Eski çağlarda insanların astronomi bilminde gelişmesinde ki temel amaç; dünyayı anlamak, rahat ve güvenli yaşamakken, günümüz biliminde amaç her alanda daha ileriye gitmektir.

İlk devirlerden itibaren uzun yaşam ve ölümsüzlük arzulayan insanoğlu hastalıkları tedavi etme çabası ile tıp biliminin gelişmesini sağlamıştır.

Eski Çağ’da coğrafya, daha çok matematik ve tarih ilmiyle iç içe gelişme göstermiştir. Amasya’da yaşamış ve coğrafya konusunda çalışmış Strabon, Anadolu ve çevresinde yaptığı geziler sonucunda on yedi bölümden oluşan “Coğrafya” isimli eseri yazmıştır.